Podręcznik harcerski Cactus 100 Series

Podręcznik harcerski Cactus 100 Series to najnowsza seria wydawnicza wprowadzona przez Cactus Publishing Inc. Jest to zbiór przydatnych porad i technik dla harcerzy, zawierający przydatne informacje o prowadzeniu zajęć w grupie, bezpieczeństwie, przygotowaniu na wyprawy, planowaniu zadań, zajęciach zespołowych i wielu innych. Książka jest dostępna w sieci, a także jest dostępna w wersji drukowanej. Zawiera ona wskazówki dotyczące wychowania dzieci, wyposażenia, bezpieczeństwa, planowania wycieczek i wielu innych przydatnych informacji, które pomogą harcerzom w przygotowaniu do zadań.

Ostatnia aktualizacja: Podręcznik harcerski Cactus 100 Series

Witaj, jesteś nowym Klientem? Sprawdź jak kupować w BookMaster. pl. Zarejestruj się teraz.

tel. (22) 112-09-57
pn - pt, godz. 8:00 - 17:00

Opis

Drugie wydanie napisanego współcześnie przystępnym językiem podręcznika skierowanego bezpośrednio do zastępowych. Autor jest harcmistrzem z wieloletnim doświadczeniem wychowawczym, m. in. jako pierwszy Naczelnik Harcerzy ZHR i członek komendy kursu Jakobstaf. Książka bogato ilustrowana przez hm. Dariusza Grochala.

Ze wstępu autora:
Harcerstwo to gra. Czasem nawet – jak to wizjonersko napisał Józef Sosnowski, a po nim jeszcze raz Aleksander Kamiński – Wielka Gra. Gra fascynująca, przebijająca wszystkie planszówki i gry komputerowe, które poznałem. Naprawdę! Ma niewielkie wymagania sprzętowe, jest opracowana w 3D, grafikę wierną do złudzenia, zasady proste, a zarazem dające mnóstwo wariantów. Wreszcie to gra, w której czasem trudno odróżnić, co jest zabawą, a co prawdziwym życiem. I co zaskakujące, owa gra dostarcza wszystkim uczestnikom mnóstwo emocji i frajdy, mimo że od początku wiadomo, iż każdy gracz wygrywa! Niemożliwe? Spróbujcie!

autor: Tomasz Maracewicz, ilustracje: Dariusz Grochal

Marka

Jakobstaf!

Jakobstaf! Fundacja Harcerstwa

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939.

Reprinty: reprint wydania, [1929]. "Wskazówki higjeniczne dla wycieczek".

WSKAZÓWKI HIGJENICZNE DOTYCZĄCE WYCIECZEK HARCERSKICH.

Opracowane przez Sekcję Lekarską Zarządu Krakowskiego Oddziału Związku Harcerstwa Polskiego,

zatwierdzone przez Główne Kwatery Z. H. P.

A. Przepisy ogólne.

1. Dla harcerzy i harcerek do lat 14 wskazane są przedewszystkiem gry ruchowe i ćwiczenia harcerskie o charakterze zabawy na wolnem powietrzu poza miastem. Dłuższe i dalsze marsze (dla starszych ponad 25 km. dziennie) są wykluczone. Marsze powinny się odbywać tylko w dzień. Czas trwania i odległość marszu zależy od wieku ich uczestników, stanu pogody, terenu i objuczenia. Wycieczki połączone z ćwiczeniami w terenie nie powinny dla młodszych tam i z powrotem przekraczać pieszo 10 km., dla starszych 20 km.

2. Dla wszystkich (młodszych i starszych) wykluczone są marsze całonocne.

3. Wycieczki dzielą się na:

a) krótkotrwałe, trwające 2—3 godziny;

b) dłuższe, półdniowe; niedzielne i świąteczne, o ile nie stoją w sprzeczności z przepisami szkolnemi, mogą odbywać się także w godzinach przedpołudniowych; marsz w upalne dni w godzinach południowych jest wykluczony;

c) całodzienne w czasie wakacyjnym lub w czasie kilkudniowych ferji; powrót z nich ma jednak nastąpić przed zmierzchem;

d) wieczorne dla ćwiczeń harcerskich pod kierunkiem bardzo pewnych i doświadczonych drużynowych; powrót z nich musi nastąpić przed godz. 11-ą wieczorem, a uczestnicy poniżej lat 14-tu są wykluczeni. Młodzież starsza ponad lat 16 może odbywać parę razy do roku ćwiczenia w porze nocnej za wiedzą komendy hufca i władzy szkolnej oraz z zastosowaniem wskazówek lekarza drużyny, hufca.

4. Wycieczki dłuższe można podejmować tylko po stopniowej wprawie, nabytej przez wycieczki krótsze i z mniejszem obciążeniem. 5. W dni parne i bardzo upalne wycieczek nie należy odbywać.

B. Przepisy szczegółowe dla marszu:

1. Tempo maszerowania powinno być powolne (1 km. w 13—15 minutach). Należy je normować zależnie od wieku uczestników, stanu ich zdrowia, objuczenia, zmęczenia, warunków terenu (wolniej pod górę) i pogody (wolniej w czasie upału). Na przystankach zaleca się robić ćwiczenia oddechowe. Idąc pod górę robić częste przystanki z głębokiemi oddechami, choćby uczestnicy nie czuli zmęczenia. Wogóle tempo marszu ma się stosować do najsłabszych uczestników.

2. Po pierwszym kwadransie marszu powinien być odpoczynek 5 minutowy, po każdej następnej godzinie 10—20 minut. Odpoczynki należy normować tak samo, jak tempo marszowe. U kresu wycieczki odpoczynek aż do zupełnego uczucia świeżości sił. Zaleca się odpoczynek z wyciągniętemi, a nie podgiętemi nogami.

3. Maszerować nie w zwartych szeregach, lecz luźno.

4. W czasie marszu nie mówić wiele, oddychać nosem; zaleca się śpiew kolejno zastępami, w ciepłej porze, jeśli niema pyłu i silnego wiatru. Wogóle zaś należy unikać w lecie dróg bitych, zbyt słonecznych, i zapylonych.

5. W razie bólu głowy, osłabienia, zadyszania, bicia serca, zaćmienia w oczach zarządza się natychmiast odpoczynek.

6. W czasie marszu w razie pragnienia wolno pić wodę, lecz małemi łykami i nie nadmiernie; dobrze mieć ją ze sobą. W drodze można pić wodę, lecz nie za zimną i nie za nagle, tylko z czystych źródeł lub pewnych studzien; najlepiej jednak używać wody przegotowanej (herbaty). Po przybyciu do kresu wycieczki najpierw doskonale wypocząć, dopiero później gasić pragnienie.

7. W czasie upału nie maszerować z odkrytą głową, natomiast można na głowę pod czapkę kłaść chustkę zmaczaną w wodzie; w cieniu maszerować z głową odkrytą.

8. Ubranie, pas powinny być wolne, nie uciskające; kołnierzyki ciasne są wykluczone. W czasie marszu kołnierz od bluzy i koszuli ma być rozpięty, w czasie upału bluzy zdejmować, koszul zaś harcerskich nie zdejmować.

9. Obuwie powinno być wygodne, nie ugniatające ale też nie za duże, z grubą podeszwą, skarpetki powinny być grube (nawet w lecie) nie cerowane, najlepiej wełniane. Na dłuższe marsze zaleca się smarować skarpetki łojem.

10. Po marszu w czasie odpoczynku zaleca się bardzo krótką rzeczną kąpiel nóg, dopuszczalną tylko w lecie i dopiero po ochłodzeniu nóg; po powrocie do domu zmycie nóg chłodną wodą i dobre ich wytarcie.

11. Kto ma chore nogi nie powinien brać udziału w marszu.

12. Na wycieczki półdniowe i całodzienne należy zabrać ze sobą prowianty, nie ulegające szybkiemu zepsuciu (chleb, jaja na twardo, ser, szynka, wędlina, mięso pieczone, ciasto, trochę cukru i t. p. ).

13. Pokarm należy dobrze żuć.

14. Plecak, wogóle obciążenie maszerującego nie powinno być ciężkie, ma zawierać tylko rzeczy niezbędne i musi być dostosowane do wieku i sił; nie powinno nigdy przekraczać 6 kg. dla chłopców młodszych i dla dziewcząt, a 8 kg. dla chłopców starszych.

15. Kąpiele rzeczne bez dozoru starszych są zabronione. Kąpać się wolno w czasie wycieczek tylko z wielką ostrożnością w rzekach znanych. Czas pobytu w wodzie, która nie może być za zimna, ma trwać do pięciu minut, w razie uczucia zimna należy kąpiel natychmiast zakończyć. Zgrzanym i zmęczonym kąpać się nie wolno. Kąpieli w ciągu dnia może być najwyżej dwie i to z parogodzinną przerwą. Zaraz po jedzeniu nie wolno się kąpać.

16. Kąpiele rzeczne można łączyć ze słonecznemi. Kąpiel słoneczna nie powinna być za długa (15—30 minut), by uniknąć oparzenia. W czasie kąpieli słonecznej głowa musi być okryta.

17. Potrzeby naturalne podczas marszu załatwia się na przystankach. W razie nagłej potrzeby, oczywiście każdej chwili, ale wtedy zastęp musi zaczekać. Doganianie zastępu biegiem jest niedopuszczalne.

18. W razie nagłego zasłabnięcia marsz musi być wstrzymany. Zasłabniętemu należy udzielić pomocy, ewentualnie odesłać go z powrotem z dwoma przynajmniej towarzyszami najdoświadczeńszymi.

19. Dziewczęta w okresach słabości nie mogą odbywać marszów, wycieczek, ani ćwiczeń fizycznych.

Zapraszamy i polecamy!

Tytuł Harcerska wyprawa obozowa

W magazynie197 Przedmioty